Paslanmaz çelik bağlantı elemanları, geniş bir ürün yelpazesini içeren spesifik bir mesleki terim konseptidir. Paslanmaz çelik bağlantı elemanları genellikle görünümleri, dayanıklılıkları ve korozyona karşı güçlü dirençleri nedeniyle daha pahalı makine parçalarını sabitlemek için kullanılır.

 
Paslanmaz çelik standart bağlantı elemanları genellikle aşağıdaki 12 tip parçayı içerir:
1. Cıvata: Bir kafa ve bir vidadan (dış dişli bir silindir) oluşan bir bağlantı elemanı türü. Bir somunla eşleştirilmesi gerekir ve iki parçayı açık deliklerle sabitlemek için kullanılır. Bu tür bağlantıya cıvatalı bağlantı denir. Somun cıvatadan sökülürse iki parça ayrılabilir, böylece cıvata bağlantısı sökülebilir bir bağlantı olur.

2. Damızlık:Başı olmayan ve her iki ucunda yalnızca dış dişleri bulunan bir bağlantı elemanı türü. Bağlantı yaparken bir ucu iç dişli deliği olan parçaya vidalanmalı, diğer ucu açık delikli parçanın içinden geçmeli ve daha sonra iki parça sıkı bir şekilde bağlansa bile somun vidalanmalıdır. tüm.

3. Vidalar: Baş ve vida olmak üzere iki parçadan oluşan bağlantı elemanları türüdür. Kullanım amaçlarına göre üç kategoriye ayrılabilirler: makine vidaları, ayar vidaları ve özel amaçlı vidalar. Makine vidaları çoğunlukla sıkma dişli deliğine sahip parçalar için kullanılır. Açık delikli bir parça ile sabitleme bağlantısı somun işbirliği gerektirmez (bu bağlantı şekline vidalı bağlantı denir ve aynı zamanda sökülebilir bir bağlantıdır; iki parça arasındaki bağlantıyı içten geçmeli olarak sabitlemek için kullanılan Somun geçmeli olarak da kullanılabilir) delikler.) Ayar vidaları esas olarak iki parça arasındaki göreceli konumu sabitlemek için kullanılır. Parçaları kaldırmak için gözlü vidalar gibi özel amaçlı vidalar kullanılır.

4. Paslanmaz çelik somunlar: İçten dişli deliklere sahip, genellikle düz altıgen silindir veya düz kare silindir veya düz silindir şeklinde olup, iki parçayı sabitlemek için cıvatalar, saplamalar veya makine vidalarıyla kullanılır. Bütün bir parça yap.

5. Kendiliğinden kılavuzlanan vidalar: Makine vidalarına benzer, ancak vidanın dişleri kendinden kılavuzlu vidalar için özel dişlerdir. İki ince metal bileşeni tek parça haline getirmek için tutturmak ve bağlamak için kullanılır. Yapıda önceden küçük delikler açılması gerekir. Bu tür vidalar yüksek sertliğe sahip olduğundan, bileşenin ortasındaki deliğe doğrudan yerleştirilebilir. Duyarlı iç iş parçacıklarını oluşturur. Bu bağlantı türü aynı zamanda ayrılabilir bir bağlantıdır.

6. Ağaç vidaları: Makine vidalarına da benzerler ancak vidaların üzerindeki dişler ağaç vidaları için özel dişlerdir. Doğrudan ahşap bileşenlere (veya parçalara) vidalanabilirler ve bir metal (veya metal olmayan) bir açık delikle tutturmak için kullanılırlar. Parçalar ahşap bir bileşenle birbirine sabitlenir. Bu bağlantı aynı zamanda ayrılabilir bir bağlantıdır.
7. Yıkayıcı: Basık halka şeklindeki bir tür bağlantı elemanı. Cıvata, vida veya somunların destek yüzeyi ile bağlantılı parçaların yüzeyi arasına yerleştirilerek, bağlı parçaların temas yüzey alanını arttırma, birim alan başına basıncı azaltma ve bağlı parçaların yüzeyini kirlenmeden koruma rolünü oynar. hasarlı; Başka bir tür elastik rondela, somunun gevşemesini de önleyebilir.

8. Yedekleme halkası:Makine ve ekipmanların mil oluğuna veya delik oluğuna monte edilir ve mil veya delik üzerinde bulunan parçaların sağa sola hareket etmesini engelleme rolünü oynar.

9. Pinler: Esas olarak parçaları konumlandırmak için kullanılır ve bazıları aynı zamanda parçaları bağlamak, parçaları sabitlemek, güç iletmek veya diğer bağlantı elemanlarını kilitlemek için de kullanılır.

10. Perçin:İki parçayı (veya bileşeni) açık deliklerle birleştirerek bir bütün haline getirmek için kullanılan, bir kafa ve bir çivi sapından oluşan bir tür bağlantı elemanı. Bu bağlantı şekline perçin bağlantısı veya kısaca perçinleme adı verilmektedir. Ayrılmaz bir bağlantıya aittir. Çünkü birbirine birleştirilen iki parçanın ayrılabilmesi için parçalar üzerindeki perçinlerin kırılması gerekmektedir.

11. Montajlar ve bağlantı çiftleri: Düzenekler, belirli bir makine vidası (veya cıvata, kendinden tedarikli vida) ve düz bir rondela (veya yaylı rondela, kilitleme rondelası) kombinasyonu gibi kombinasyon halinde tedarik edilen bir tür bağlantı elemanını ifade eder: bağlantı Bir çift bağlantı elemanı, aşağıdakileri ifade eder: çelik yapılar için bir çift yüksek mukavemetli büyük altıgen başlı cıvata gibi özel cıvata, somun ve rondela kombinasyonuyla sağlanan bir bağlantı elemanı türü.

12. Kaynak çivileri: Işık enerjisi ve çivi başlarından oluşan (veya çivi başları olmayan) heterojen bağlantı elemanları nedeniyle, diğer paslanmaz çelik standart parçalara bağlanabilecek şekilde bir parçaya (veya bileşene) kaynak yöntemi ile sabitlenip bağlanırlar. .

Malzeme
Paslanmaz çelik standart parçaların üretim hammaddeleri açısından kendi gereksinimleri vardır. Östenitik paslanmaz çelik, ferritik paslanmaz çelik, martensitik paslanmaz çelik ve çökeltme sertleştirmeli paslanmaz çelik dahil olmak üzere çoğu paslanmaz çelik malzeme, bağlantı elemanı üretimi için çelik teller veya çubuklar halinde yapılabilir. Peki malzeme seçiminde ilkeler nelerdir?

Paslanmaz çelik malzemelerin seçiminde temel olarak aşağıdaki hususlar dikkate alınır:
1. Mekanik özellikler, özellikle de dayanıklılık açısından bağlantı elemanları malzemelerine yönelik gereklilikler;
2. Çalışma koşullarında malzemelerin korozyon direncine ilişkin gereklilikler
3. Çalışma sıcaklığının malzemenin ısı direncine ilişkin gereksinimleri (yüksek sıcaklık dayanımı, oksijen direnci ve diğer özellikler):
Malzeme işleme performansı için üretim süreci gereksinimleri
5. Ağırlık, fiyat, tedarik ve diğer faktörler gibi diğer hususlar dikkate alınmalıdır.
Bu beş hususun kapsamlı ve kapsamlı bir şekilde değerlendirilmesinden sonra, ilgili ulusal standartlara göre uygulanabilir paslanmaz çelik malzeme seçilir. Üretilen standart parçalar ve bağlantı elemanları aynı zamanda teknik gereksinimleri de karşılamalıdır: cıvatalar, vidalar ve saplamalar (3098.3-2000), somunlar (3098.15-200) ve ayar vidaları (3098.16-2000).